اگر یك كودك صرف‌نظر از آنچه در زندگی برایش رخ داده است، بتواند در مدرسه موفق عمل كند،

برای موفقیت در زندگی شانس زیادی خواهد داشت. مسوولیت معلمان و دست‌اندركاران مدرسه آن

است كه برای كودكان شرایط روانی را فراهم آورند تا آنها بتوانند با استفاده منطقی و عقلانی از

توانایی‌های خدادادی‌شان به موفقیت دست یابند. كودكان در مدرسه نیازمندی‌های روانی بی‌شماری

دارند. نیاز به مبادله‌ عشق و محبت و نیاز به احساس ارزشمندی، از جمله این نیازها هستند. باید به

كودكان كمك كرد تا بتوانند كسی را در دنیا بیابند كه دوستش داشته باشند و در مقابل نیز شخصی یا

اشخاصی را نیز دوست بدارند. محیط مدرسه باید به گونه‌ای ترتیب داده شود تا كودكان بتوانند و

فرصت آن را بیابند تا به عاطفه و محبت دست پیدا كنند. برای احساس ارزشمندی، معلومات و قدرت

تفكر لازم است

.
اگر كودكی كه به مدرسه رفته، در تحصیل معلومات، فراگیری شیوه تفكر و حل مشكلات شكست

بخورد، بعید است كه خانواده و اطرافیان او بتوانند شكست وی را جبران كنند. محیط مدرسه باید به

گونه‌ای ترتیب داده شود كه كودكان در خلال آموزش، مهارت‌های علمی اهدا و دریافت محبت و

اعتماد به نفس كافی برای نشان دادن این احساسات به دیگران را بیاموزند. كودكان باید بیاموزند كه

چگونه در كوران مشكلات اجتماعی و آموزشی در مدرسه، حساسیت و دلسوزی داشته باشند و

بتوانند به همسالان‌شان كمك كنند. اختصاص‌دادن برخی برنامه‌های مدارس به آموزش مهارت‌های

اجتماعی و ارتباطی گامی موثر در راه رسیدن به این هدف است. جلسه‌های بحث و گفتگو میان

دانش‌آموزان و معلم كلاس، فرصتی برای آموزش این مهارت‌ها در اختیار دانش‌آموزان قرار می‌دهد.

معلمان طی این جلسات می‌توانند بلوغ و احساس ارزشمندی را در میان كودكان بارور سازند.

آموزش تعهد داشتن به كودكان می‌تواند به آنها كمك كند كه به همنوعان‌شان بی‌تفاوت نباشند و در قبال

رفتارهای خود نسبت به دیگران دقت عمل بیشتری به خرج دهند. كودكان در این شرایط هیچ‌گاه

احساس تنهایی نخواهند كرد و در ابراز محبت و كسب هویت موفق خواهند بود.

شاید برگزاری چنین كلاس‌هایی در مدارس غیرانتفاعی كه تعداد كودكان كمتر است آسان‌تر باشد

ولی می‌توان با اندكی ظرافت و دیدن نیمه پر لیوان، به فكر كودكان مدارسی نیز بود كه هر

كلاسی ۳۰ تا ۴۰ دانش‌آموز دارد. در این مدارس می‌توان كلاس را به چند گروه تقسیم كرد و

برای هر گروه جداگانه این كارگاه‌های آموزشی را برگزار كرد. می‌توان حتی برای برگزاری

این كلاس‌ها از كارشناسان بهداشت روان، مربیان پرورشی و حتی روان‌شناسان استفاده كرد و

این كلاس‌ها را هرچه پربارتر برای كودكان فراهم نمود. در میان والدین كودكان یك كلاس و یا

یك مدرسه افرادی پیدا می‌شوند كه بتوان گاهی مسوولیت این كلاس‌ها را به آنها سپرد؛ افرادی

كه در این رشته‌ها تخصص و مهارت كافی را دارند.